Zaterdag was het eindelijk zover. Onze eerste thuiswedstrijd in de eigen strijphal. Na 2 jaar van coronaleed, geen publiek, lockdowns en andere ellende konden we eindelijk in onze knalgroene thuishal de strijd aangaan met Synergo uit Utrecht.

De generale van ons tweede verliep helaas zonder punten, waar echt meer verdiend was werd in de laatste minuut alles verspeeld. Een teleurstelling, maar dat je tegen de nummer 1 zo’n pot neerzet is ook een compliment waard.

Daarna was het de beurt aan het vlaggenschip. De vorige wedstrijd tegen Synergo in Utrecht begonnen we niet scherp, maar we wisten dat er kansen lagen. Helaas legden we die druk ook teveel bij onszelf neer. Hierdoor kon Synergo binnen no-time van ons weglopen en voorzagen ze zichzelf van een makkelijk middagje Eindhoven.

Ruststand 5-13. Dat is niet fijn theedrinken. We de tijd om de koppen bij elkaar te steken en onszelf de druk weg te praten die we voor onszelf zo hoog hadden gemaakt. De tweede helft verliep beter, we lieten zien wat we waard waren en met momenten zelfs Synergo even zweten door toch stapjes dichterbij te komen.

Helaas was de schade al veel te groot om nog echt aanspraak te maken op de punten. Toch heerst er na de tweede helft een gevoel dat de punten erin zitten komende potten. Te beginnen met zaterdag tegen Noviomagum in ons eigen Eindhoven. Wederom pittig maar we weten wat we moeten doen, scherp beginnen en laten zien dat de strijphal van ons is! Zien we jullie dan?